قاصدک های پریشان را که با خود باد برد/ با خودم گفتم مرا هم می توان از یاد برد ای که می پرسی چرا نامی ز ما باقی نماند/ سیل وقتی خانه ای را برد از بنیاد برد عشق می بازم که غیر از باختن در عشق نیست/ در نبردی اینچنین هر کس به خاک افتاد برد شور شیرین تو را نازم که بعد از قرن ها/ هر که لاف عشق زد نامی هم